Wanda Czełkowska

Studia: Akademia Sztuk Pięknych, Kraków, 1949–1954. Dyplom w pracowni profesora Jerzego Bandury, 1954. Była członkiem „Grupy Krakowskiej”, 1967–1982. Laureatka nagrody za rzeźbę Mama na wystawie X-lecie Rzeźby Okręgu Krakowskiego ZPAP w Krakowie, Pałac Sztuki w Krakowie (1955), I Nagrody Konkursie na Rzeźbę Parkową dla Miasta Krakowa (1961), I Nagrody w Konkursie na Projekt Rzeźby Parkowej dla Miasta Krakowa (rzeźba Gracze nigdy nie została zrealizowana jako rzeźba plenerowa, 1962), Nagrody Sekcji Krytyki i Informacji Plastycznej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Krakowie za realizację przestrzenną Bezwzględne wyeliminowanie rzeźby jako pojęcia kształtu (1973); stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2001, 2012). Twórczość w zakresie rzeźby, obiektów, malarstwa, litografii i fotografii.

Artystka w swojej twórczości stosowała ciekawe rozwiązania łączące archaizm z konceptualizmem. Przewijającym się motywem przez całą jej twórczość jest głowa, która ulegała stopniowej dekonstrukcji lub multiplikacji. W tej zmieniającej się, różnorodnej formie głów widać stopniowe odchodzenie od figuratywnych, ekspresjonistycznych przedstawień na rzecz konceptualizmu oraz poszukiwania nowej materii rzeźby. Jej portrety o uproszczonej, kubizującej formie mają antropoidalny charakter. Oprócz wyrazistej antyestetycznej wymowy, posiadają pewną delikatność podkreśloną gestem dłoni. Dzięki minimalistycznym środkom oraz miejscami głębokim rytom, portrety zyskują dodatkową ekspresję. Rzeźbiarce zależało na wyrażeniu stanów psychicznych, które stanowią jeden z głównych wątków jej twórczości.