Roman Tarkowski

Wykształcenie: Miejska Szkoła Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, Warszawa, 1933–1934. Wydział Rzeźby, Akademia Sztuk Pięknych, Kraków, pod kierunkiem profesora Xawerego Dunikowskiego. Dyplom 1956. Członek Komisji Programowej przy Zarządzie Szkół Artystycznych Ministerstwa Kultury i Sztuki. Autor podręcznika Metodyka nauczania rzeźby w liceum sztuk plastycznych, Wydawnictwo Centralnego Ośrodka Pedagogicznego Szkolnictwa Artystycznego w Ministerstwie Kultury i Sztuki, Warszawa 1977. Brał udział w Ogólnopolskich Wystawach Plastyki, Warszawa, 1950–1954; Wystawie Rzeźby, Muzeum Narodowe, Warszawa, 1961; Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, Sopot, 1959; wystawie indywidualnej w Paryżu (1963–1964). Laureat licznych nagród i wyróżnień w konkursach na pomniki i wystawy. Uhonorowany między innymi: Złotym Krzyżem Zasługi; Medalem Komisji Edukacji Narodowej; nagrodą Ministerstwa Kultury i Sztuki (trzykrotnie); Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Twórczość w zakresie: rzeźby kameralnej, plenerowej, portretowej, medalierstwa.