SYMPOZJUM RZEŹBY WSPÓŁCZESNEJ – 2023 ZNISZCZENIA I NAPRAWY

Artyści:

Robert Buček, Katarzyna Fober, Jan Piotr Gostyński, Katarzyna Anna Grochowalska, Magda Grzybowska, Theo Guicheron - Lopez, Natalia Magalska, Michał Matysiak, Marta Katarzyna Stefaniak, Agata Zboromirska

Asystenci-wolontariusze:

Zuzanna Bielak, Ryszard Henryk Chojnacki, Aida Małgorzata Duda, Jakub Mach, Magdalena Hanna Mazurkiewicz, Ireneusz Stanisław Pachliński, Paulina Rudzińska, Natalia Szcześnik, Adrianna Wilewska

Na terenie orońskiego parku prezentowane są rzeźby zrealizowane podczas IV edycji Międzynarodowego Sympozjum Rzeźby Współczesnej (2023) pt. Zniszczenia i naprawy. W gronie wyłonionych poprzez Open Call uczestników wydarzenia była Natalia Magalska która zrealizowała kompozycję Totemy polskie.

Totemy polskie, 2023

porcelana zdobiona  naszkliwnie, drewno

Totemy polskie to projekt będący kontynuacją ceramicznych prac z cyklu Galanteria Miejska inspirowanych urbanistycznym chaosem, ciągłymi remontami miast, estetyką osiedlowych podwórek i niekończącymi się polami kostki brukowej. Prace te są wynikiem obserwacji tego, jak rodzimi mieszkańcy radzą sobie z estetyką miejskiej przestrzeni, jak zagarniają osiedlowe podwórka otaczając je murkiem ze starych krawężników, tworzą rabatki z galanterii betonowej, dbają o miejsca parkingowe osłaniając betonowe słupki starymi oponami. Jak ciągłe remonty i unowocześnienia sprowadzają się do zalegania stert post-remontowego gruzu, a palety płyt chodnikowych i kostek brukowych stają się swoistymi pomnikami zmian (na lepsze?). Taki estetyczny miszmasz tworzy bardzo specyficzny obraz – nie tylko obserwowanego przeze mnie Radomia, ale większości naszego kraju. To obraz próby radzenia sobie własnymi środkami i na miarę swoich możliwości z estetyzacją zaniedbanej przestrzeni.

Moje prace są dokładnie tym samym – próbą oswojenia tych zjawisk, przewartościowania ich, w celu stworzenia z nich formy symbolu narodowego czy pamiątki po wycieczce do Polski. Nakładające się na siebie kostki brukowe oprócz formalnego nawiązania do Niekończącej się kolumny Constantina Brâncușiego przyjmują formę totemu i stają się swego rodzaju godłem - symbolem przynależności do danej grupy społecznej, a co za tym idzie symbolem wiary we wspólne działania, ale też określeniem relacji między człowiekiem a przekształconą tak bardzo przez niego przestrzenią. Totemy polskie to w końcu symbol ślepego powielania wzorców autodestrukcyjnych zachowań i nieśmiertelnej w polskiej mentalności betonozy.

Natalia Magalska (ur. 1994) w 2013 roku uzyskała I miejsce w Ogólnopolskim Przeglądzie Szkół Plastycznych uzyskując indeks na wybraną uczelnię artystyczną w Polsce. Rok później ukończyła Liceum Plastyczne w Gronowie Górnym i rozpoczęła studia na kierunku Rzeźba na Wydziale Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Dyplom ukończyła w 2019 w pracowni prof. Katarzyny Józefowicz., a jej praca Łódzka 5 została dwukrotnie nagrodzona na wystawie Najlepsze dyplomy 2019. Uczestniczka licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych, plenerów oraz sympozjów artystycznych. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Prezesa Rady Ministrów, Rektora ASP w Gdańsku oraz Starostwa Elbląskiego, wielokrotnie nagradzana za swoją twórczość.

W 2020 roku zamieszkała w centrum Radomia, którego codzienność stanowiła jej główną inspirację. Od 2022 obserwuje życie na polskiej wsi, mieszka i tworzy w małym, leśnym domku obok Jędrzejowa. Twórczość Natalii jest wynikiem krytycznej obserwacji otaczającej ją rzeczywistości. To subiektywne spojrzenie próbujące uchwycić charakter współczesnego społeczeństwa, toczących go problemów czy patologii, ujmujące wizualną narrację codzienności w formę rzeźbiarską. W tej chwili zajmuje się głównie instalacją artystyczną i ceramiką.